İbrahim Yürekli Diksiyon Kursu: Seslendirmeler

8.10 Vapuru

Sesinde ne var biliyor musun;

Bir bahçenin ortası var,

Mavi ipek kış çiçeği,

Sigara içmek için,

Üst kata çıkıyorsun...

Sesinde ne var biliyor musun;

Uykusuz Türkçe var,

İşinden memnun değilsin,

Bu kenti sevmiyorsun,

Bir adam gazetesini katlar...

Sesinde ne var biliyor musun;

Eski öpüşler var,

Banyonun buzlu camı,

Bir kaç gün görünmedin,

Okul şarkıları var...

Sesinde ne var biliyor musun;

Ev dağınıklığı var,

İkide bir elini başına götürüp,

Rüzgarda dağılan yalnızlığını

Düzeltiyorsun...

Sesinde ne var biliyor musun;

Söyleyemediğin sözcükler var,

Küçücük şeyler belki,

Ama günün bu saatinde,

Anıt gibi dururlar...

Sesinde ne var biliyor musun;

Söyleyemediğin sözcükler var.

Cemal Süreya

Tomas Fasulyeciyan'ın Tiradı

"Zaten aktör dediğin nedir ki? Oynarken varızdır, yokolunca da sesimiz bu boş kubbede hoş bir seda olarak kalır. Bir zaman sonra da unutulur gider. Olsa olsa eski program dergilerinde soluk birer hayal olur kalırız.

Göroorum, hepiniz gardoroba koşmaya hazırlanıorsunuz. Birazdan teatro bomboş kalacak. Ama teatro işte o zaman yaşamaya başlar. Çünkü Satenik'in bir şarkısı şu perdelere takılı kalmıştır. Benim bir tiradım şu pervaza sinmiştir. Hıranuşla Virginia'nın bir dialogu eski kostümlerden birinin yırtığına sığınmıştır. İşte bu hatıralar o sessizlikte saklandıkları yerden çıkar, bir fısıltı halinde sahneye dökülürler.

Artık kendimiz yoğuz. Seyircilerimiz de kalmadı. Ama repliklerimiz fısıldaşır dururlar sabaha kadar. Gün ağarır, temizleyiciler gelir, replikler yerlerine kaçışır... ve Perde!"

Tomos Fasulyeciyan